Οπισθοφυλακής αγών άγονος... Ή περί εθνικών διαστρεβλώσεων στην ορθόδοξη κατήχηση

Το ξαναδιάβασα πριν λίγο τούτο το κείμενο, με αφορμή κουβέντες με φίλους. Το κοινοποιώ για δεύτερη φορά, θέλοντας να τονίσω όχι την κριτική διάθεση απέναντι στον δάσκαλο Χρήστο Γιανναρά (που όλοι εμείς οι μαθητές του, αγαπώντας τον πολύ τον κριτικάρουμε με διάθεση αναστοχαστική, πιστοί στο δρόμο που χάραξε ο ίδιος), αλλά την ανάγκη για αντίσταση στην διαρκή και υφέρπουσα εκκλησιαστική και κοινοτική μας οπισθοδρόμηση.
Η εκκλησιαστική μου συνείδηση σχεδόν με υποχρεώνει να παρίσταμαι και να υποστηρίζω με αίσθημα ευθύνης κάθε λειτουργική, κατηχητική και κάθε ομολογιακή προσπάθεια στον τομέα της αποστολικής και της ποιμαντικής πράξης. Χτες είχαμε μια πρώτη συνάντηση στον τόπο διαμονής μου, με τον τοπικό επίσκοπο Κω, π. Ναθαναήλ να προεξάρχει και να κατηχεί.
Η ευκολία με την οποία μερίδα των παρισταμένων παρέβλεψε την μαγευτική περικοπή της "Προς Ρωμαίους" για να καταλήξει στην αντιδιαβολική γκρίνια, την εθνοκεντρική υστερία και την φανατική αντιαθεϊστική επαναστατικότητα με πίκρανε πάρα πολύ... Κραυγές επιπέδου "ιησουΐτες και μασόνοι" έπαιρναν και έδιναν...
Ειλικρινά ήθελα να σηκωθώ να φύγω χωρίς να ανοίξω το στόμα μου... Το εκκλησιαστικό πλήρωμα έχει ανάγκη χριστοδουλικών- τι λέω;;; καντιωτικών διάβολε- λαοσυνάξεων και πορειών διαμαρτυρίας... Ενάντια στους ομοφυλόφιλους και σ' αυτούς που μας άλλαξαν τα "θρησκευτικά" του σχολείου... Δεν υπάρχει καν η υποψία αγάπης προς έναν άνθρωπο με διαφορετική σεξουαλικότητα, δεν υπάρχει υποψία αμφιβολίας, μήπως κάποιοι εκπαιδευτικοί με τα Νέα Προγράμματα Σπουδών, κάνουμε καλύτερα τη δουλειά μας.
Ήρθα στο σπίτι μου πικραμένος και προβληματισμένος. Ένας διαρκώς ανανεούμενος αυτοφυής νομικισμός, ένας ορθοδοξισμός συνεπικουρείται από τον απίθανο λαϊκισμό των πανάσχετων και αγραμμάτων πιστών. Κι αυτοί οι δυστυχείς μετέχουν αυτοδικαιωτικά και όχι με ταπεινοφροσύνη στο εκκλησιαστικό σώμα, αναζητώντας ευκαιρίες για λυσσαλέες αντιπαραθέσεις ενθέων και αθέων, ανατολικών και δυτικών, Ελλήνων και Ευρωπαίων, καλών και κακών...
Ο κριτικός λόγος του Χαράλαμπου Βέντη με ανέπαυσε... 

Οπισθοφυλακής Αγών Άγονος: Σκέψεις με αφορμή την έκδοση του βιβλίου Η Ευρώπη Γεννήθηκε από το Σχίσμα, του Χρήστου Γιανναρά. The Books' Journal, τεύχος 64, Μάρτιος 2016


Υ. Γ. Η γυναίκα μου, η Σταυρούλα μου άσκησε αγαπητέ Haralambos Ventis την πιο εναργή κριτική: Αν Γιάννη μου σε βάζανε ανάμεσα στην ΠΕΘ, και τους οπαδούς της που ξαναείδες σήμερα και στους ανθρώπους του "Καιρού" στους οποίους άσκησες οξεία κριτική εσχάτως, πες μου σε παρακαλώ, όχι με ποιους είσαι, αλλά με ποιους μπορείς να αισθανθείς ότι συνεννοείσαι;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τιμώντας μιαν άξια διευθύντρια διεύθυνσης εκπαίδευσης, τη Χριστίνα - Χρυσάνθη Βαμβούρη

Μνήμη οσίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ο ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ, Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ 1821.