Μύθοι και αλήθειες για τους πρόσφυγες του 1922
Ο ξεριζωμός και η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών. Γεγονότα τραυματικά γεννούν ποικιλία μύθων. Όσο μεγαλώνει η χρονική απόσταση, μειώνεται η εξοικείωση μ’ αυτά και η κατανόησή τους. Η στρεβλή συλλογική μνήμη τρέφεται από τη νοσταλγία των «χαμένων πατρίδων». Η αποκατάσταση και αφομοίωση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής ως το μεγαλύτερο ειρηνικό επίτευγμα του νεοελληνικού κράτους. Η εχθρότητα των γηγενών εναντίον των προσφύγων. ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ Θ. ΜΑΥΡΟΓΟΡΔΑΤΟ τ. Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών Ο ερχομός των προσφύγων στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (που συμφωνήθηκε στη Λωζάνη στις 30 Ιανουαρίου 1923) υπήρξαν γεγονότα χωρίς προηγούμενο. Γεγονότα αναπάντεχα, δραματικά, τραγικά, τραυματικά. Ήταν, λοιπόν, επόμενο να γεννήσουν ποικιλία μύθων. Αυτό ισχύει σήμερα περισσότερο παρά ποτέ. Όσο μεγαλώνει η χρονική απόσταση, τόσο μειώνεται, όπως φαίνεται, η εξοικείωση με τα γεγονότα και η κατανόησή τους